"Łukasz i kostur czarownicy" Piotr Patykiewicz

- Mam dopiero dwanaście lat!

- Ależ to najlepszy wiek, żeby porywać się z motyką na słońce.

Łukasz Borowik wiedzie żywot zwykłego dwunastolatka, który właśnie rozpoczął zasłużone i długo wyczekiwane wakacje. Czas mija mu na oglądaniu telewizji, przechodzeniu kolejnych misji w grach komputerowych i odliczaniu dni do rodzinnego wyjazdu do Chorwacji. 

Niestety, ten błogostan zostaje przerwany służbowym wyjazdem ojca oraz chorobą matki, które powodują zmianę wakacyjnych planów. Zamiast na ciepłą plażę, Łukasz trafia do małego podgórskiego miasteczka, by spędzić kilka tygodni ze starą ciotką Wandą. Jest to żwawa staruszka, która mimo osiemdziesiątki na karku, codziennie spędza kilka godzin maszerując po górach. Ma również specyficzne podejście do nowoczesności – w jej mieszkaniu brakuje nie tylko telefonu czy komputera, ale w ogóle nie dochodzi tu ani prąd, ani gaz, a kąpać trzeba się w drewnianej balii. Dla chłopca przyzwyczajonego do wygodnego życia, jest to wizja rodem z horroru. Ponadto okazuje się, że ciotka skrywa pewien sekret związany z dziwnym kosturem, miotłą i czarnym kotem o imieniu Alchemik.

W trakcie tych wakacji Łukasz przechodzi prawdziwą szkołę życia. Poznaje prawdziwą przyjaźń i to tam, gdzie najmniej tego oczekiwał. Uczy się nie oceniać innych po pozorach, bowiem często bywają one bardzo mylące. Przekonuje się, że w każdym drzemie dobro, choć czasem jest one głęboko ukryte. Doświadcza szczęścia, dumy i zachwytu, ale też troski, bólu i cierpienia. Przechodzi także niejedną próbę własnych sił i odwagi, dzięki którym odnajduje w sobie nieznaną dotąd siłę i zdobywa szacunek innych.

Pomogłam ci tylko lepiej poznać samego siebie. Takiej wiedzy nie można znaleźć w Internecie, trzeba ją zdobywać w znoju, a czasem i w przerażeniu. Ale ten wysiłek zawsze się opłaca, wierz mi.

Łukasz i kostur czarownicy to pełna ciepła, wzruszająca, ale i zabawna opowieść o tym, że magię można znaleźć nawet w starej odrapanej kamienicy w małym miasteczku, a starszej pani drepczącej z zakupami lepiej nie wchodzi w drogę. To współczesna baśń, w której odwaga i dobro pozwalają zwyciężyć wszelkie zło, z drobną pomocą skrzata i magicznego kostura oczywiście. Jednocześnie jest to historia mocno osadzona w dzisiejszych, dość nieciekawych realiach, gdzie banda wyrostków napada na samotnego chłopca w bramie, a szczęśliwa rodzina zostaje rozbita przez alkohol.

Jestem mile zaskoczona powieścią Piotra Patykiewicza, którego do tej pory znałam jako pisarza fantasy skierowanego do starszych czytelników. Jego poprzednie książki wywołały we mnie mieszane uczucia, byłam zachwycona debiutanckim Złym brzegiem, jednak kolejne powieści nie wzbudziły już takiego entuzjazmu. Po przeczytaniu Łukasza i kostura czarownicy mogę śmiało stwierdzić, że Patykiewicz jest dużo lepszym pisarzem książek dla dzieci niż dorosłych, i niech przy tym lepiej pozostanie.

Powieść napisana jest prostym, przystępnym językiem, a interesująca fabuła sprawia, że trudno jest się od niej oderwać. Jest to ciekawa polska alternatywa dla wielu pozycji dla dzieci autorstwa zagranicznych autorów, jak choćby Baśniobór czy Juniper Berry i tajemnicze drzewo.  Całość okraszona jest sporą dawką humoru, dzięki czemu czytanie jest jeszcze przyjemniejsze.

Do przedziału wtłoczyło się czterech wesołych młodzieńców, wszyscy w identycznych koszulkach piłkarskich; każdy miał na szyi szal w jedynie słusznych barwach i otwartą puszkę piwa w dłoni. Bardzo głośno śpiewali o tym, kogo nienawidzą, a kogo kochają, potem jeszcze o tym, co zamierzają zrobić policji.

Serdecznie polecam Łukasza i kostur czarownicy nie tylko młodszym czytelnikom, do których powieść jest skierowana, ale również tym po trzydziestce. Przekonajcie się, co kryje się na poddaszach starych kamienic, co znajduje się na dnie sztucznego jeziora i czemu skrzaty nie znoszą kobiet.

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu BIS oraz portalowi Secretum.