"Córka żelaznego smoka. Smoki Babel" Michael Swanwick

Gdy książka „Córka żelaznego smoka. Smoki Babel” ukazała się w zapowiedziach Wydawnictwa MAG, od razu przyciągnęła moją uwagę. Zawiera ona dwie spośród zaledwie trzech wydanych do tej pory w Polsce powieści Michaela Swanwicka, jednego z najbardziej znanych i zasłużonych pisarzy fantasy i science fiction na świecie.

„Córka żelaznego smoka” to historia Jane, dziewczynki-podmieńca, wychowanej i pracującej w fabryce smoków. Pewnego dnia bohaterka słyszy w głowie głos smoka, który obiecuje jej pomóc w ucieczce ze znienawidzonej fabryki. Gdy ich plan kończy się sukcesem, Jane rozpoczyna nowe życie i musi dostosować się do świata „na zewnątrz” - pełnego przemocy, magii, seksu i używek.

Akcja „Smoków Babel” toczy się w tym samym uniwersum, a jego bohaterem jest pół-człowiek, pół-elf imieniem Will. Pewnego dnia niedaleko wioski, w której mieszka rozbija się żelazny smok. Bestia zachowuje jednak na tyle dużo siły, by podporządkować sobie okolicznych mieszkańców i obwołać się królem. Will zostaje przedstawicielem nowego tyrana, przez co nie tylko zostaje znienawidzony przez dawnych przyjaciół, ale także zmienia się jego charakter – mroczna część istoty smoka na zawsze stapia się z jego duszą.

Proza Swanwicka to moje pierwsze spotkanie ze steampunkiem i to bardzo udane – jestem przekonana, że wielokrotnie sięgnę jeszcze po ten gatunek. Bardzo spodobało mi się połączenie fantastyki ze światem maszyn i niesamowitym klimatem miast, które z jednej strony sprawiają wrażenie XIX-wiecznych, a z drugiej zaskakują nowoczesnością. Przede wszystkim jednak zachwyciła mnie lekkość, z jaką autor przełamuje wszelkie stereotypy i z jaką bawi się utartymi schematami. Świat przedstawiony w obydwu powieściach zamieszkują znane i nieco wręcz oklepane elfy i krasnoludy, stanowią one przy tym zaledwie niewielki odsetek wszystkich postaci. Znaleźć tu można niesamowite stworzenia będące wszelkiej maści ludzko-zwierzęcymi hybrydami, ożywione gargulce, upiory, trolle, itd. itp, ale na szczególną uwagę zasługują tytułowe smoki – mroczne, na wskroś złe i emanujące trudną do wyobrażenia potęgą, ożywione machiny.

Obydwie powieści łączy świat, w którym toczy się ich akcja, w pewnym momencie nawet delikatnie się o siebie zazębiają, generalnie stanowią jednak odrębne i niezależne od siebie historie. Muszę przy tym stwierdzić, że dosyć trudno było w pełni nadążyć za autorem w końcowych rozdziałach „Córki żelaznego smoka”. Męczyły mnie także wstawki metafizyczne, które pojawiały się co pewien czas. Z tego też względu znacznie bardziej przypadły mi do gustu „Smoki Babel”, gdzie mniej było rozważań, a więcej czystej akcji.

Reasumując, po tę książkę naprawdę powinien sięgnąć każdy zadeklarowany miłośnik fantastyki. Osoby, które dopiero poznają ten gatunek tym bardziej powinny ją przeczytać, bo to prawdziwa perełka i, jak głosi tytuł serii, w ramach której została wydana, jest to prawdziwa Uczta Wyobraźni.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania "Z półki".