"Magiczne lata" Robert McCammon

Tytuł Magiczne lata
Tytuł oryg. Boy's life
Autor Robert McCammon
Wydawnictwo Papierowy Księżyc
Data wydania 2012-05-16
Stron 652

Dzień, który miał na zawsze odmienić życie dwunastoletniego Cory’ego, zaczął się jak każdy inny. Tuż przed świtem chłopiec wstał, by pomóc ojcu rozwieźć po okolicy butelki z mlekiem. Gdy mijali miejscowe jezioro, obydwaj byli świadkami tajemniczego wypadku – na ich oczach w sam srodek topieli stoczył się samochód, a w nim zmasakrowane zwłoki nieznanego mężczyzny. Wszystko wskazywało też na to, że zabójcą jest jeden z mieszkańców miasteczka. Z braku jakichkolwiek dowodów oraz poszlak szeryf dosyć szybko zamknął sprawę. Wstrząśnięty Cory postanowił więc przeprowadzić własne śledztwo i odnaleźć bestialskiego mordercę.

Akcja powieści przenosi nas w lata sześćdziesiąte do niewielkiego amerykańskiego miasteczka. Życie toczy się tu powoli, wręcz leniwie. Autor z nostalgią przenosi nas w świat, który już nie istnieje; do magicznej krainy lat dzieciństwa, w której dzięki wyobraźni można było dokonać wszystkiego – szybować w powietrzu, walczyć z potworami, a nawet oszukać samą Śmierć. Czy jednak wszystko jest jedynie wytworem bujnej wyobraźni chłopca? A może świat realny i ten „z drugiego brzegu rzeki”, do którego odchodzą umarli, naprawdę się przenikają?

Trudno jest jednoznacznie dopasować „Magiczne lata” do konkretnego gatunku – znajdziecie tu zarówno wielowątkową powieść obyczajową, kryminał, jak i elementy grozy i fantastyki, które naprawdę świetnie się uzupełniają. Klimat powieści kilkukrotnie nasunął mi skojarzenie z powieściami Stephena Kinga - „To” oraz „Ciało”, które niektórym z Was może być znane z ekranizacji pod tytułem „Stań przy mnie”.

Choć na pierwszy rzut oka jest to historia kryminalna opowiedziana z punktu widzenia nastoletniego chłopca, powieść McCammona to przede wszystkim opowieść o dorastaniu i utracie dziecięcych złudzeń. Z opowieści Cory’ego wyłania się bowiem obraz amerykańskiej prowincji, która jedynie pozornie jest sielska i spokojna, a pod tym płaszczykiem kryje się przemoc domowa, zbrodnia i rasizm pod postacią wciąż działąjącego Ku-Klux-Klanu.

„Magiczne lata” czyta się niesamowicie szybko i przyjemnie, autor czaruje czytelnika już od pierwszych stron bezpretensjonalnym, lekkim stylem. Rewelacyjnie panuje także nad kompozycją książki, zgrabnie łącząc liczne, pozornie nie związane ze sobą wątki. Na kartach powieści pojawia się cała plejada różnorodnych postaci, a każda z nich ma swoją własną, przykuwającą uwagę historię.

Książka po raz pierwszy ukazała się w Polsce w 1996 roku pod tytułem „Chłopięce lata”, ale nie wywołała zbytniego entuzjazmu. Na szczęście, dzięki wydawnictwu Papierowy Księżyc polscy czytelnicy zyskali nową szansę na poznanie powieści, która w Stanach Zjednoczonych zaliczana jest już do klasyki. Sądząc po pełnych zachwytu recenzjach, jakie można znaleźć na wielu blogach oraz portalach literackich, tym razem została odebrana znacznie cieplej. I nie dziwi mnie to, bo osobiście jestem nią zachwycona!

Gorąco polecam Wam lekturę „Magicznych lat”, które są – co tu dużo ukrywać – naprawdę wypełnione magią. I to nie tą kiczowatą, jarmarczną, godną taniego iluzjonisty, a pełną czaru dziecięcych lat, które już minęły i nigdy nie powrócą. Przynajmniej do chwili, gdy sięgniecie po powieść McCammona.

Moja ocena: 6/6

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc