"Poszukiwana" Małgorzata Kochanowicz

Tytuł Poszukiwana
Autor Małgorzata Kochanowicz
Wydawnictwo Instytut Wydawniczy Erica
Data wydania 2013-02-14
Stron 320

Kryminały historyczne mają swój charakterystyczny urok i klimat, które sprawiają, że ich lektura to czysta przyjemność. Dlatego cieszy mnie fakt, że coraz częściej polscy autorzy wybierają właśnie ten gatunek - czasem z lepszym („Pan Whicher w Warszawie” Tomasza Bochińskiego i AgnieszkiChodkowskiej-Gyurcis), a czasem z nieco gorszym skutkiem („Strażnik skarbu”Anety Ponomarenko). Tym razem w moje ręce trafiła powieść Małgorzaty Kochanowicz „Poszukiwana”, trzecia już w dorobku autorki, która debiutowała dwa lata temu także kryminałem retro, zatytułowanym „Latarnie umarłych”.

Kraków, początek XX wieku. Witold Korczyński, bywalec salonów, a jednocześnie ceniony detektyw, dostaje propozycję nie do odrzucenia – ma odnaleźć zaginioną żonę znanego przemysłowca, Stanisława Wereszyńskiego. Despotyczny i bezwzględny klient żąda natychmiastowych rezultatów, jednocześnie nie życząc sobie, by detektyw nadmiernie interesował się życiem prywatnym jego małżonki. Zastraszona służba nie chce udzielać żadnych odpowiedzi, a potencjalni świadkowie giną w podejrzanych okolicznościach. Korczyńskiemu pozostaje coraz mniej czasu, kiedy zdaje sobie sprawę, że od wyników tego śledztwa będzie zależeć nie tylko jego życie, ale i los najbliższej mu kobiety…

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę, sięgając po „Poszukiwaną” to jej okładka, która przenosi czytelnika w do Krakowa sprzed stu lat. Zakrwawiona fotografia w stylu retro świetnie wpisuje się w klimat powieści i napawa nadzieją na udaną lekturę. Ukłonem w stronę czytelnika jest także duży i wyraźny druk. Po raz kolejny Wydawnictwo stanęło na najwyższym poziomie, przekazując na ręce czytelnika świetnie wydaną książkę.

Największą zaletą tej historii jest jej mroczna, pełna niedopowiedzeń atmosfera. Dzięki bogatym opisom można poczuć klimat Krakowa z 1904 roku. Główny bohater wzbudza sympatię – jest inteligentny, uczciwy, a jednocześnie nieco arogancki i korzystający z uroków życia nie zawsze w sposób, jaki przystoi gentelmanowi. Mając raczej ograniczone pole do popisu, kierując się jedynie intuicją i poszlakami, potrafi zdziałać całkiem sporo, nie jest jednak detektywem na miarę Sherlocka Holmesa – to trzeba podkreślić jasno i wyraźnie.

Autorka miała ciekawy pomysł na intrygę, która nie jest przesadnie skomplikowana, gdy zna się już rozwiązanie, natomiast dopóki nie znamy wszystkich elementów układanki, wydaje się dosyć skomplikowana. Niestety, zakończenie powieści rozczarowuje, nie dając odpowiedzi na wszystkie pytania i nie wyjaśniając niektórych wątków. Dochodząc do ostatniej strony, można zrobić wielkie oczy i zapytać, czy to naprawdę koniec. Zdecydowanie zabrakło tam mocnego, konkretnego podsumowania, przez co dobre wrażenie z lektury zwyczajnie się rozmywa.

Podsumowując, powieść Małgorzaty Kochanowicz to wprawdzie kryminał całkiem przyzwoity, potrafiący zaczarować swoją atmosferą, biorąc jednak pod uwagę całokształt – szału nie ma. Ze względu na brak drastycznych scen i swoistą delikatność, skierowany jest bardziej do damskiego grona miłośniczek historii detektywistycznych w stylu retro. Może być to niezły początek na rozpoczęcie przygody z tym gatunkiem, jednak starym wyjadaczom w jego lekturze może zwyczajnie czegoś brakować. Polecam, ale bez nadmiernego entuzjazmu.

Moja ocena: 4-/6

Za udostępnienie książki serdecznie dziękuję Instytutowi Wydawniczemu Erica

Książkę przeczytałam w ramach edycji wyzwania Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę