"Pałac Północy" Carlos Ruiz Zafon

Tytuł Pałac Północy
Tytuł oryginału El Palacio de la Medianoche
Autor Carlos Ruiz Zafon
Wydawnictwo Muza 
Data wydania 2011-04-27
Stron 288

„Pałac Północy” to druga powieść jednego z najsłynniejszych i najpopularniejszych w Polsce hiszpańskich pisarzy, Carlosa Ruiza Zafona. Podobnie jak „Książę Mgły”, o którym pisałam tutaj, jest to książka młodzieżowa, choć we wstępie autor wyraża nadzieję, że przypadnie ona do gustu także starszym czytelnikom.

Kalkuta, 1916 rok. Ranny mężczyzna ucieka tajemniczym prześladowcom niosąc w zawiniątku dwoje niemowląt. W ostatniej chwili udaje mu się ukryć dzieci w bezpiecznym miejscu, sam pada jednak ofiarą napastników. Mija szesnaście lat. Grupa wychowanków sierocińca St. Patrick’s szykuje się do opuszczenia murów placówki i wkroczenia w dorosłość. Właśnie mają rozpocząć ostatnie spotkanie tajnego stowarzyszenia, którego są członkami, gdy w sierocińcu zjawia się tajemnicza Sheera. Dziewczyna opowiada im historię swojej rodziny, z którą wiąże się pewien mroczny sekret. Przyjaciele nie zdają sobie sprawy, że to spotkanie zaważy na ich dalszych losach i wciągnie ich w śmiertelną pułapkę.

Już od pierwszych stron Zafon czaruje czytelnika niezwykłą atmosferą – tajemniczą, mroczną, nieco nierealną, pobudzającą wyobraźnię. To właśnie klimat, jaki potrafi stworzyć autor, stanowi największą zaletę jego książek – można było to zauważyć już w debiutanckim „Księciu Mgły”, choć w pełni widać dopiero w trylogii „Cmentarz Zapomnianych Książek”. Tajemnica goni tajemnicę, demoniczne zjawy przenikają do realnego świata, a kolejne strony jedynie potęgują wrażenie zagrożenia i strachu.

Nie da się jednak nie dostrzec, że – wbrew zapewnieniom autora, że czytelnik w każdym wieku znajdzie w niej coś dla siebie - jest to powieść typowo młodzieżowa. Główni bohaterowie stanowią klasyczny przykład schematu, który pojawia się w tego typu literaturze. Mamy więc do czynienia z grupą przyjaciół, żyjących zgodnie z zasadą „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Każdy z nich wyróżnia się innym talentem, a razem tworzą zespół niemal nie do pokonania. Ich umiejętności okazują się niezbędne do rozwiązania zagadki – wszyscy pracują jak trybiki jednego, wielkiego organizmu.

„Pałac Północy” to opowieść o sile przyjaźni i miłości, a także destrukcyjnej mocy nienawiści i zła, jakie drzemie w człowieku. Jej atutem jest interesująca fabuła ubrana w czarowną, choć mroczną atmosferę. Jako książka dla młodzieży - wypada doskonale!

Moja ocena: 5/6

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Z półki