"Pułapka Tesli" Andrzej Ziemiański

Pułapka Tesli, Andrzej Ziemiański
Fabryka Słów, 2013

Właśnie dzisiaj ma miejsce premiera najnowszego zbioru opowiadań Andrzeja Ziemiańskiego „Pułapka Tesli". 

Autor, znany głównie dzięki seriom „Achaja" oraz „Pomnik Cesarzowej Achai" powraca do krótkiej formy, udowadniając, że czuje się w niej równie dobrze, co w pełnometrażowych powieściach. Zbiór składa się z pięciu tekstów z pogranicza fantastyki, science fiction i thrillera.

Otwierający książkę „Polski dom" to krótkie, liczące zaledwie dwanaście stron dosyć typowe ghost story. Stanowi dobre wprowadzenie do zbioru i spodobało mi się ze względu na klimat oraz staropolski, patriotyczny wydźwięk.

„Wypasacz" to z kolei nieco groteskowa opowieść o policjantce prowadzącej śledztwo w sprawie porwań kilkudziesięciu kobiet. W końcu sama zostaje uprowadzona, jednak motywy działania owej tajemniczej organizacji okazują się tak groteskowe, że aż przerażające. Opowiadanie czyta się szybko, przyjemnie, a jego zakończenie zaskakuje.

Tytułowa „Pułapka Tesli" to dwa przeplatające się ze sobą wątki fabularne połączone postacią Nikoli Tesli. W pierwszym poznajemy genialnego wynalazcę oraz jego zmagania z próbującymi zniszczyć go kolegami po fachu – Bellem i Edisonem. W drugim natomiast spotykamy współczesnego kata wynajmowanego na prywatne zlecenia, który otrzymuje za zadanie wytropienie... zmarłego kilkadziesiąt lat wcześniej Tesli. Tekst jest ciekawy, choć powiedziałabym, że momentami nieco przekombinowany. Ciekawym zabiegiem było pokazanie, bądź co bądź, symbolicznych wręcz postaci jako zakłamanych typów spod ciemnej gwiazdy opanowanych żądzą władzy i pieniędzy.

Akcja opowiadania „Chłopaki, wszyscy idziecie do piekła" toczy się z kolei w dosyć niedalekiej przyszłości. Jej głównym bohaterem jest pozornie zwykły chłopak, który pewnego dnia o mały włos nie pada ofiarą wynajętego zabójcy i przekonuje się, że nad jego bezpieczeństwem czuwa dwoje niezwykłych najemników. Sama fabuła jest ciekawa, wykonanie także, niemniej jednak zabrakło mi mocniejszej puenty, zdecydowanego zakończenia.

„A jeśli to ja jestem Bogiem?" to mój zdecydowany faworyt tego zbioru. Opowiada o niezwykłym fachowcu, specjalizującym się w ingerowaniu w ludzkie sny. Świetny pomysł, bardzo sprawnie poprowadzona akcja i ciekawi bohaterowie to największe zalety tego tekstu. Wad nie zauważyłam. Dobrze, że opowiadanie znalazło się na samym końcu książki, bowiem niczym wisienka na torcie osładza wszelkie mankamenty poprzednich tekstów.

Pozornie zawarte w zbiorze opowiadania nie mają ze sobą wiele wspólnego – różni je zarówno tematyka, jak i umiejscowienie w czasie. Niemniej jednak można znaleźć między nimi wspólny mianownik. Po pierwsze jest nim Wrocław, w którym – przynajmniej częściowo – toczy się akcja czterech z nich (z wyjątkiem pierwszego). Po drugie, przynajmniej z części z nich przebija nutka narodowej dumy z historii Polski.

Niestety, podobnie jak w przypadku „Pomnika Cesarzowej Achai", opis wydawcy sugeruje, że osoba, która go tworzyła nie przeczytała książki. Dotyczy on jedynie tytułowego opowiadania, może jedna wprowadzać w błąd, bowiem połowa wymienionych w nim osób pojawia się dosłownie w jednym zdaniu i to na zasadzie porównania do jednego z bohaterów. Szczerze dziwi mnie kolejna tego rodzaju wpadka ze strony tak dużego wydawnictwa jakim jest Fabryka Słów, zwłaszcza że dotyczy ona jednego z czołowych i najbardziej poczytnych pisarzy.

Jak to zwykle bywa w przypadku zbioru opowiadań, teksty różnią się miedzy sobą pod wieloma względami, nie wszystkie też są utrzymane na tym samym poziomie. Niemniej jednak biorąc pod uwagę całokształt, książka prezentuje się przyzwoicie i z pewnością przypadnie do gustu nie tylko fanom prozy Andrzeja Ziemiańskiego.

Tekst stanowi oficjalną recenzję dla portalu Secretum.pl