"Zakręcone życie Madzi Kociołek" Edyta Świętek

Tytuł Zakręcone życie Madzi Kociołek
Autor Edyta Świętek
Wydawnictwo Szara Godzina
Data wydania 2013-09-17
Stron 240

Sfrustrowana, samotna kobieta po trzydziestce, pogrążona w masie kompleksów i braku sensownych planów na przyszłość to od czasu sukcesu Bridget Jones dosyć często pojawiająca się postać we współczesnej tzw. kobiecej literaturze. W nurt ten wpisuje się także najnowsza powieść Edyty Świętek „Zakręcone życie Madzi Kociołek”.

Tytułowa bohaterka to zaniedbana, wręcz zahukana trzydziestopięciolatka pracująca w jednej z dużych krakowskich firm. Choć jest inteligentna i wyjątkowo sumienna, z powodu braku ukończonych studiów i małej przebojowości (a właściwie jej braku) nie ma co liczyć na awans. Chorobliwa nieśmiałość znacząco utrudnia jej także nie tylko zdobycie jakiegokolwiek faceta, ale nawet przyjaciółki od serca. I tak tkwi Madzia w tych odmętach marazmu, aż do chwili gdy Głos Sumienia motywuje ją do przeanalizowania swojego życia i wprowadzenia niezbędnych zmian.

Już po pierwszych stronach szybko można się zorientować, że Madzi Kociołek bliżej do serialowej Brzyduli niż do Bridget Jones. Skojarzenie to umacnia się także z powodu jej ślicznej, alej głupiutkiej koleżanki z pracy, Wioli, która bierze na swoje barki i platynowo-blond główkę ciężar odpowiedzialności za przemianę Madzi. No właśnie, Madzi - nie Magdy czy Magdaleny, co samo w sobie też pogłębia jedynie pierwsze wrażenie na temat głównej bohaterki, która przedstawia się tak nowemu przełożonemu. Nazwisko Kociołek także wydaje się nieprzypadkowe.

Książka, zgodnie z założeniem autorki, miała być lekka i zabawna. I faktycznie taka jest, jednak poza odrobiną rozrywki właściwie nie daje czytelnikowi nic więcej. Madzi trudno było wzbudzić moją sympatię – wprawdzie bycie totalną ofiarą losu nie jest niczyją winą, jednak razi wyraźny rozdźwięk między jej wysoką bądź co bądź inteligencją a decyzjami, w których wykazała się mądrością życiową równie wysoką, co przysłowiowy pustak. Między wierszami można dopatrywać się nieco głębszego przesłania, że choć warto spełniać swoje marzenia, to nie powinniśmy kierować się drogą na skróty, bo może to doprowadzić jedynie do katastrofy. Jednak daleka jestem od stwierdzenia, że powieść zmusza do refleksji.

Podsumowując, książkę czyta się naprawdę błyskawicznie i nadaje się ona na lekką, odprężającą lekturę, jednak nic poza tym, krótko mówiąc, szału nie ma. Jest to jedna z tych powieści, które czyta się szybko i równie szybko się o nich zapomina.

Moja ocena: 3/6

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Szara Godzina.