"Smocza cesarzowa" Juraj Červenák

Osoby, które regularnie tu zaglądają, z pewnością nie będą zaskoczone wyznaniem, że fantastyka należy do moich ulubionych gatunków. Jednak tym, co wywołuje u mnie reakcję pozytywnie histeryczną jest słowiańskie fantasy, bogato czerpiące z naszych rodzimych legend i mitologii. A już smoki, strzygi i upiory, a na dokładkę kilku walecznych, mężnych wojaków, którzy stal gną jak plastelinę, a miód piją całymi garncami, to zdecydowanie coś, co tygrysy lubią najbardziej. I właśnie to dostałam w drugim tomie cyklu „Bohatyr” Juraja Červenáka.

„Smocza cesarzowa” to kontynuacja przygód Ilii Muromca i jego wiernych druhów, którzy razem tworzą najsłynniejszą i najskuteczniejszą drużynę kijowskiego księcia Światosława. Podążając za swym zwycięskim wodzem osiadają tymczasowo w Bułgarze, gdzie mają umacniać jego władzę. Jednak gdy wpadają na trop znienawidzonego czarownika Tugarina, odpowiedzialnego za śmierć ich towarzyszy, wyruszają w głąb terytorium plemienia Czeremisów, by w końcu dopełnić zemsty. Nie przypuszczają nawet, że podczas tej wyprawy przyjdzie im się zmierzyć nie tyko z potężnym magiem, ale także stworami, które dotąd znali jedynie z legend.

Juraj Červenák po raz kolejny w rewelacyjny sposób wykorzystał ruskie byliny, tradycyjne epickie opowieści o średniowiecznych bohatyrach, łącząc je i przekuwając na własną modłę. Ilia Muromiec, Wołch Wsiesławiewicz i Mikuła Sielaninowicz, wokół których kręci się cała fabuła powieści, to postaci legendarne, powszechnie znane za naszą wschodnią granicą. Jednak wykorzystanie sylwetek słynnych bohatyrów to nie jedyny motyw związany ze słowiańską mitologią i podaniami, który pojawia się w książce. Znajdziecie tu także Babę Jagę, w wersji która z pewnością Was zaskoczy, a także nową wersję narodzin Kościeja Nieśmiertelnego.

W porównaniu z pierwszym tomem cyklu („Żelazny kostur”), w którym otrzymaliśmy dość znaczną dawkę historii wczesnośredniowiecznej Rusi, fabuła „Smoczej cesarzowej” skupia się przede wszystkim na wątkach fantastycznych. Nie brak tu także licznych opisów potyczek i walk stoczonych przez bohatyrów z różnorodnymi przeciwnikami – od okrutnych, lecz jak najbardziej ludzkich Czeremisów poczynając, a na bagiennych stworach, strzygach i smoku kończąc. Krew się leje, wnętrzności nie zawsze pozostają tam, gdzie ich miejsce, czyli jednym słowem dzieje się dosyć sporo.

Wydanie powieści nawiązuje do poprzedniej części, dzięki czemu obydwa tomy świetnie się komponują. Wydawnictwo zaliczyło jednak drobną wpadkę w opisie zamieszczonym na końcu książki, z którego możemy wyczytać, że jest to pierwszy – a nie drugi – tom cyklu.

„Smocza cesarzowa” to bardzo udana kontynuacja świetnego cyklu, którego mogę ze szczerym sumieniem polecić wszystkim miłośnikom słowiańskiego fantasy. Mam nadzieję, że na trzeci tom trylogii nie będziemy musieli czekać zbyt długo!

Przeczytaj także wywiad z autorem, Jurajem Červenákiem

Za udostępnienie książki serdecznie dziękuję Instytutowi Wydawniczemu Erica

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Book-Trotter (literatura słowacka).