"Szkarłatny blask" Łukasz Henel

Tytuł Szkarłatny blask
Autor Łukasz Henel
Wydawnictwo Zysk i S-ka
Data wydania 2013-10-21
Stron 309

Opuszczona drewniana chatka w centrum nieprzystępnego lasu. Ciesząca się złą sławą okolica, w której od kilkudziesięciu lat znikają ludzie. Stare niezbadane bunkry, do których boją się zaglądać nawet okoliczni mieszkańcy. Okultystyczne rytuały i demony wezwane z czeluści piekieł. Jednym słowem, początek powieści „Szkarłatny blask” zapowiada się bardzo obiecująco.

Dwudziestokilkuletni Łukasz Stańczuk dziedziczy dom położony w leśnych ostępach niedaleko Jeziora Kurskiego. Ogarnięty wizją szybkiego wzbogacenia się na sprzedaży świeżo nabytej nieruchomości, rzuca kiepsko płatną pracę na stacji benzynowej i wyrusza starym oplem na spotkanie z przeznaczeniem. Podróż kończy się mało obiecująco – samochód grzęźnie w rowie w samym centrum lasu. Na dodatek mężczyzna słyszy wołanie o pomoc, które okazuje się jedynie mirażem mającym zwieść go z dala od drogi. A gdy w końcu dociera do swojego nowego domu, okazuje się, że wcale nie będzie on bezpiecznym azylem…

Pierwszą część książki jest po prostu świetna. Autor umiejętnie stopniuje nastrój grozy i muszę przyznać, że czytając powieść późną nocą, miałam naprawdę gęsią skórkę. Dzięki plastycznym opisom bardzo łatwo mogłam wyobrazić sobie mroczny las, w którym znalazł się Stańczuk. Niemal widziałam starą, drewnianą chatę i słyszałam delikatne skrobanie dochodzące z ciemnych kątów, do których nie dochodziło światło świecy. O tak, takie klimaty są zdecydowanie w moim guście!

Wątek paranormalny ściśle związany jest z potężną, lecz działającą w ukryciu organizacją Nowa Synagoga, której członkowie wykorzystują diabelskie moce, by zdobywać coraz większą władzę i majątek. Sam pomysł uważam za bardzo udany, niestety zawiodło nieco jego wykonanie. Postać, która w zamierzeniu miała być najbardziej diaboliczną wypadła nieco karykaturalnie, co osłabiło wrażenie, jakie mogłaby wywrzeć.

Druga połowa książki niebezpiecznie zaczęła przypominać filmowe horrory i to raczej nie najwyższych lotów. Najbliższy przyjaciel Stańczuka okazuje się nie tylko specjalistą od zagadnień paranormalnych, ale także od krav magi, więc niestraszne mu ani demony ani nawet najbardziej napakowani mięśniacy. Co więcej, główny bohater zachowuje się momentami wręcz absurdalnie, niczym blondynka wchodząca do nawiedzonego domu i pytająca, czy ktoś tam jest. No bo jak inaczej niż absurdem nazwać sytuację, gdy Stańczuk wraz z dwojgiem przyjaciół niemal na złamanie karku ucieka do chaty, by schronić się przed złymi mocami, a pięć minut później jak gdyby nigdy nic wsiada do samochodu i jedzie na zakupy? W tym momencie zwątpiłam, a ręce mi opadły…

Pomijając jednak kwestię braku logiki w niektórych działaniach głównych postaci oraz pewną naiwność w wykreowaniu członków Nowej Synagogi, „Szkarłatny blask” oferuje czytelnikowi to, czego oczekuje się od horroru – niezłą rozrywkę i lekturę, która wprawdzie nie zwala z nóg, ale potrafi napędzić stracha.

Moja ocena: 4-/6

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka