"Siostrzyca" John Harding

Tytuł Siostrzyca

Tytuł oryginału Florence and Giles

Autor John Harding

Wydawnictwo Mała Kurka
Stron 288
Data wydania 2011-10-20

Na tę powieść ostrzyłam sobie zęby od chwili, gdy została wydana, czyli od ponad dwóch lat. Kiedy więc wpadła w moje ręce, wyskakałam taniec radości, uściskałam listonosza i mogłam oddać się rozkoszy czytania. Bardzo często wysokie oczekiwania kończą się przykrym rozczarowaniem, tym razem jednak „Siostrzyca” w pełni mnie usatysfakcjonowała.

Rok 1891. Dwunastoletnia Florence oraz jej młodszy przyrodni brat Giles wychowują się w starym dworze, w którym nie brak osobliwych i niezbadanych jeszcze zakamarków. Gdy chłopiec zostaje wysłany do szkoły z internatem, osamotniona dziewczynka znajduje ukojenie w olbrzymiej, lecz nieco zapomnianej bibliotece. Po pewnym czasie Giles zostaje w dosyć tajemniczych okolicznościach odesłany do domu, a jego edukacją ma zająć się wynajęta guwernantka. Panna Taylor niemal natychmiast wzbudza w Florence niechęć oraz podejrzenia, że nie jest tym, za kogo się podaje.

Powieść Hardinga już od pierwszych stron wprowadza czytelnika w nastrój niepewności i czającej się po kątach grozy. Wydarzenia poznajemy z punktu widzenia Florence, która snując swoją historię używa specyficznego języka pełnego stworzonych przez siebie neologizmów (ma to swoją bardzo wyraźną przyczynę, która zostanie wyjaśniona w trakcie lektury). Do samego końca nie wiadomo też, czy opisywane przez dziewczynkę sytuacje miały miejsce naprawdę, czy stanowiły jedynie wytwór jej wyobraźni. A może stanowiły dowód na ogarniający ją obłęd? Niedopowiedzenia i aura tajemniczości towarzyszy nam aż do ostatnich stron, dzięki czemu lektura jest po prostu boska.

„Siostrzyca” jest pozycją interesującą również z innego powodu. Nie sposób nie dostrzec inspiracji autora inną powieścią gotycką – pochodzącą z przełomu XIX i XX wieku „W kleszczach lęku” Henry’ego Jamesa. Jest to historia guwernantki, która przybywa do pozornie spokojnego domostwa, by przejąć opiekę nad osieroconym rodzeństwem, Florą i Milesem. W opowieści snutej przez Jamesa nie jest do końca jasne, czy główną bohaterkę dotknął obłęd, czy też jej podopieczni to stworzenia z piekła rodem. „Siostrzyca” to niemalże ta sama historia przedstawiona jednakże z punktu widzenia dziewczynki, która w „W kleszczach lęku” prezentowała się co najmniej diabolicznie. Wprawdzie imiona i nazwiska bohaterów oraz nazwy miejsc nieco się różnią, ale są na tyle zbliżone (podobnie zresztą jak fabuła powieści), że podobieństw tych nie sposób nie dostrzec.

Podsumowując, jestem przekonana, że miłośnicy powieści gotyckich będą zachwyceni lekturą „Siostrzycy”. Mimo że powstała całkiem współcześnie, bo niecałe cztery lata temu, klimatem i językiem idealnie wpisuje się w dziewiętnastowieczną, nieco duszną atmosferę powieści grozy. Polecam!

Moja ocena: 5/6

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Z półki 2014