"Ewangelia według Piłata" Eric-Emmanuel Schmitt

Tytuł Ewangelia według Piłata 
Autor Eric-Emmanuel Schmitt
Wydawnictwo Znak
Rok wydania 2014
Stron 352

„Ewangelia według Piłata” to jedna z najgłośniejszych, najbardziej poruszających i kontrowersyjnych książek Erica-Emmanuela Schmitta. Przez jednych wychwalana i uznawana za najlepszą w jego dorobku, przez innych uznawana za co najmniej obrazoburczą, nieodmiennie wzbudza emocje i prowokuje do dyskusji.

Tym razem autor postanowił zmierzyć się z tematem trudnym, a jednocześnie doskonale znanym – historii śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Tytuł książki jest zwodniczy, bowiem przedstawienie owych wydarzeń z punktu widzenia Poncjusza Piłata to zaledwie jedna część tej opowieści. Poprzedza ją tekst, który z powodzeniem można by określić mianem Ewangelii według Jeszui, który czekając w Ogrodzie Oliwnym na to, co ma nastąpić, wspomina swoje życie.

Jeszua, jakiego poznajemy w powieści Schmitta, to człowiek, który dojrzał do tego, by uwierzyć, że jest Mesjaszem. Swoje powołanie odkrywa samodzielnie, do samego końca targają nim jednak wątpliwości, czy nie popełnił błędu i czy nie mylą się ci, którzy uznali go za Syna Bożego. Początkowo zażenowany zainteresowaniem i emocjami, jakie wzbudza, nie chce, by ludzie skupiali się na cudach, co do których czasem nawet nie ma pewności, że naprawdę miały miejsce, lecz na wierze i miłości do bliźniego.

Z drugiej strony mamy Piłata, którego relacja z wydarzeń, jakie miały miejsce od dnia procesu Jeszui, zawarta jest w listach do brata przebywającego w Rzymie. Także w jego przypadku jesteśmy świadkami przemiany – z człowieka na wskroś racjonalnego do ulegającego podszeptom serca, które każe mu po prostu uwierzyć.

Wizerunek osób towarzyszących Jeszui w ostatnich dniach także różni się nieco od tego znanego z Pisma Świętego. Schmitt, podobnie jak wielu przed nim, wysnuwa teorię, że zdrada Judasza był w rzeczywistości aktem miłości i poświęcenia. Zdecydowanie odmienny od powszechnie uznanego jest również obraz Marii, matki Jezusa, której rola sprowadzona jest do minimum, oraz Jana Chrzciciela (Johanana Obmywającego), który z pewnością zaskoczy niejednego czytelnika.

Francuski pisarz nie jest pierwszym, który postanowił stworzyć własną wersję ewangelii. Ponad czterdzieści lat temu Henryk Panas napisał wersję owych wydarzeń opowiedzianych z perspektywy Judasza („Według Judasza. Apokryf”), a Marek Halter stworzył „Ewangelię według Marii, matki Jezusa”. Doczekaliśmy się także historii opowiedzianej z punktu widzenia Marii Magdaleny („Ewangelia według Marii Magdaleny” Kathleen McGowan).

Schmitt snuje swoją opowieść z charakterystyczną dla siebie wrażliwością i delikatnością, nie jest to jednak rodzaj prozy, do której mnie przyzwyczaił. Do pewnego stopnia ”Ewangelia według Piłata” pozwala na swobodę interpretacji, pozostawia pewne niedomówienia. Choć trudno nazwać ją odkrywczą, ma w sobie piękno, ze względu na które warto po nią sięgnąć.

Moja ocena: 5/6

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak.