„Morderstwo na plebanii” Agatha Christie

Tytuł Morderstwo na plebanii
Autor Agatha Christie
Wydawnictwo Dolnośląskie
Data wydania 1997
Stron 292

Dawniej gorące, letnie dni zawsze kojarzyły mi się z prozą Agathy Christie. To właśnie w sączącym się z nieba żarze zwykle zgłębiałam tajemnice kolejnych zbrodni. I choć lato jeszcze nie nadeszło, piękna pogoda w minionym tygodniu nastroiła mnie do sięgnięcia po jedną z powieści mistrzyni kryminału. Tym razem wybór padł na „Morderstwo na plebanii”.

Pewnego wieczoru proboszcz parafii St. Mary Mead znajduje w swoim gabinecie zwłoki pułkownika Protheroe. Mężczyzna był wcześniej umówiony z księdzem na spotkanie, ten jednak został nagle wezwany do jednego z parafian, przez co dotarł do domu nieco spóźniony. Jakby samego morderstwa było mało, do jego popełnienia jednocześnie przyznają się dwie osoby i to niezależnie od siebie. Nic nie wskazuje jednak na to, by naprawdę dokonały tego czynu. Za to osób, które miały motyw usunięcia apodyktycznego i powszechnie nielubianego pułkownika przybywa.

Książka należy do cyklu kryminałów o pannie Marple, którą uwielbiam na równi z Herculesem Poirotem. Jednak narracja - dosyć nietypowo - prowadzona jest z punktu widzenia proboszcza, mężczyzny dobrego i uczciwego, ale niestety wyjątkowo naiwnego. Sama panna Marple pojawia się dosyć rzadko, wtrącając tu i ówdzie swoje trzy grosze i naprowadzając na dobry trop zarówno głównego bohatera, jak i prowadzących śledztwo inspektorów. Pod tym względem czułam lekki niedosyt związany z odsunięciem sprytnej starszej pani na dalszy plan.

Agatha Christie z właściwą sobie nutką ironii świetnie przedstawiła atmosferę prowincjonalnego angielskiego miasteczka. Choć akcja toczy się zapewne w latach 20. ubiegłego wieku (książka powstała w 1930 r.), pod wieloma względami równie dobrze mogłaby toczyć się współcześnie. Te plotkujące staruszki, które wiedzą wszystko o wszystkich i którym największą przyjemność sprawia zgłębianie tajemnic sąsiadów, to zjawisko chyba nieśmiertelne i uniwersalne. 

Podczas czytania kryminału zwykle staram się samodzielnie odkryć, kto zabił i często wcześniej lub później wpadam na dobry trop. Tym razem jednak całkowicie błędnie ulokowałam swoje podejrzenia. I jestem przekonana, że Agatha wyprowadzi w pole każdego czytelnika. Stworzyła zagmatwaną intrygę, kieruje podejrzenia ku każdej niemal postaci, a i tak rozwiązanie zagadki zaskakuje. I za to właśnie cenię jej powieści. Dla każdego miłośnika tego gatunku w klasycznym wydaniu jest to lektura obowiązkowa.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Blackout.