"Witajcie w Rosji" Dmitry Glukhovsky

Tytuł Witajcie w Rosji
Autor: Dmitry Glukhovsky
Wydawnictwo Insignis
Rok wydania 2014
Stron 300

Dmitrij Głuchowski, ojciec „Metra 2033”, nadal jest w formie i udowadnia to najnowszą książką pod wdzięcznym tytułem „Witajcie w Rosji”. Jest to zbiór szesnastu opowiadań utrzymanych w klimacie subtelnego science fiction, a będących satyrą na obecną sytuację w ojczyźnie autora.

Tematyka opowiadań jest bardzo różnorodna, niemal każde ociera się o absurd (niektóre wręcz nim ociekają), a przy tym każdy ma słodko-gorzki wydźwięk. Mimo śmiechu i komizmu, gdzieś w tle słychać wcale nie żartobliwy ton, który każe się zastanowić, dlaczego mimo upływu czasu i zmian systemowych, sytuacja w Rosji niemal wcale się nie zmienia. Głuchowski kolejno wyszydza i piętnuje m.in. wszechobecną korupcję i łapówkarstwo, układy i układziki, rządy oligarchów, którzy stoją u władzy mimo pozorów demokracji, a jednocześnie pozostają praktycznie bezkarni niezależnie od swoich postępków (dopóki naturalnie nie wystąpią przeciwko jaśnie panującej władzy). Nie wszystkie teksty obracają się jednak wokół tematyki politycznej, dostaje się również obecnemu kultowi piękna, światowi show-biznesu i współczesnym mediom.

Wśród moich ulubionych opowiadań znalazły się: 

• „Proteza” wyśmiewająca współczesną pogoń za wyglądem jak z żurnala, która każe wciskać sobie silikon w najbardziej absurdalne nawet miejsca;
• „Utopia”, czyli wyprawa jednego z oligarchów do wymarzonej Francji, gdzie boleśnie zderzył się z rzeczywistością;
• „Objawienie”, gdzie w subtelny sposób autor wyszydza kult Jednego Doskonałego Przywódcy Kraju, na widok którego każda kobieta dostaje spazmów;
• „Na dnie” w przewrotny sposób wyjaśniające związek władzy i rosyjskiej wódki;
• „Deux ex Machina” czyli „Terminator” we współczesnej Rosji pod postacią maszyny do liczenia głosów wyborczych.

Bardzo podoba mi się także wydanie książki, sztywna oprawa i ciekawa okładka przyciągają spojrzenie. Dodatkowo, utrzymane w odcieniach szarości ilustracje dodają opowiadaniom klimatu. Dziwi mnie tylko upór, z jakim wydawnictwa Insignis posługuje się angielską formą nazwiska autora. Dlaczego nie może pozostać on Dmitrijem Głuchowskim nie wiem, ale nie podoba mi się i protestuję przeciwko zangielszczaniu na siłę rosyjskich nazwisk. Podążając tym tropem, może powinniśmy przechrzcić Lwa Tołstoja na Leo Tolstoya? Brzmi absurdalnie? Oczywiście, że tak. Tak samo jako Dmitry Glukhowsky.

Mówi się, że Rosji nie da się objąć rozumem i coś w tym jest. Obraz kraju, jaki przedstawia w swoich opowiadaniach Głuchowski przygnębia, choć jednocześnie fakt, że są osoby, które mają odwagę głośno krytykować powszechne kolesiostwo, łapówkarstwo i układy, daje pewną nadzieję. Niestety, mówi się również, że nadzieja jest matką głupich i umiera ostatnia… Choćby z tego względu książka jak najbardziej warta jest przeczytania, do czego serdecznie Was zachęcam.

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję AIM Media

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Blackout.