"Kłamca 4. Kill'em all" Jakub Ćwiek

Tytuł Kłamca 3. Kill'em all
Autor Jakub Ćwiek
Wydawnictwo Fabryka Słów
Data wydania 2012
Stron 320

Trzeci tom cyklu o Lokim, „Kłamca 3. Ochłap sztandaru”, pozostawił mnie raczej z mieszanymi uczuciami. Dość niefortunna zmiana formy z opowiadań na powieść nie zdała egzaminu, a postaci stały się rozmyte i bardziej papierowe. Na szczęście ostatnia część, wieńcząca cykl o nordyckim bogu kłamstwa i zdrady to dowód na to, że wpadka Ćwieka była jednorazowa i nadal potrafi on dobrze pisać.

„Kill’em all” to bezpośrednia kontynuacja „Ochłapu sztandaru”, nadal utrzymana w formie powieści, ale poprowadzona znacznie sprawniej. Apokalipsa trwa, a właściwie już dogorywa – zarówno anielskie, jak i szatańskie oddziały zostały zdziesiątkowane tak, że właściwie nie ma już komu walczyć o Ziemię i zastępy dusz. A nie… pozostał jeszcze Loki i inne mityczne bóstwa. Ten pierwszy utknął niestety w elfie krainie po drugiej stronie tęczy, a tych pozostałych jest naprawdę niewiele. Sytuacja zmierza jednak stopniowo ku ostatecznemu rozwiązaniu, a wszystkie drogi prowadzą do… Nowego Jorku. 

Jest lepiej. Dużo lepiej. Może nie doskonale i rewelacyjnie, ale naprawdę nie jest źle. I nie chodzi oczywiście o przyszłość świata i los bohaterów, bo sam tytuł nie wróży im najlepiej, a o samą książkę. Już nie będę psioczyć, ani marudzić (tak naprawdę to będę, ale tylko troszeczkę i na samym końcu – wygląda na to, że pod wpływem Kłamcy sama zaczynam nieco konfabulować). Autor przypomniał mi, dlaczego zauroczył mnie Loki i jego kompania. Powieść czyta się błyskawicznie, jest lekka i zabawna, choć jednocześnie zawiera kilka gorzkich scen, gdy pora rozstać się z niektórymi bohaterami.

Świetnie bawiłam się odkrywając kolejne nawiązania do filmów, książek czy nawet internetowych memów (Oglądałem sporo Jerry’ego Springera, więc wiem, co to nagły zwrot akcji, dziwko.). A jest ich naprawdę wiele, poczynając od „Fight Clubu”, poprzez „Gwiezdne Wojny” i „Indianę Jonesa” aż po „Prison Break”. Moimi ulubionymi fragmentami były sceny z siedziby zdetronizowanego Świętego Mikołaja, która zmieniła się w więzienie. Po prostu wyłam z uciechy na widok elfa pozującego na T-Baga i rzucającego mięsem ze ściągi. Niektórzy narzekają, że Ćwiek zaserwował ciężko strawną pop-kulturową papkę, ale nie zgadzam się z tym, dla mnie to czysta rewelacja.

Jednak choć czwarta część jest znacznie lepsza od poprzedniczki, nie da się nie dostrzec pewnych niedociągnięć. Grzechem głównym „Kill’em all” są pozaczynane wątki, które można by świetnie rozwinąć, ale co z tego, skoro urywają się zupełnie nagle i słowa wyjaśnienia? Dotyczy to przede wszystkim absolutnie rewelacyjnej postaci Merlina, jak powrotu Sygin (zwłaszcza ta postać została potraktowana po macoszemu). Sam Loki też nie jest już tym samym draniem, co w opowiadaniach z pierwszych dwóch części, a zdecydowana większość jego działań skupia się na łóżkowych zapasach z kolejnymi elfkami. Brakowało mi nieco tego pierwszego Kłamcy, który patrzył na świat bardziej cynicznie, ale i trochę gorzko.

Mimo tych niedociągnięć jako ostatni tom cyklu powieść bardzo dobrze spełnia swoje zadanie, kończąc historię w sposób zaskakujący, ale i zdecydowany. I choć szkoda mi żegnać się z Lokim, cieszę się, że seria nie będzie w nieskończoność przeciągana.

Przeczytaj także:

• "Kłamca"
• "Kłamca 2. Bóg marnotrawny"
• "Kłamca 2,5. Machinomachia"
• "Kłamca 3. Ochłap sztandaru"