Maskarada / Mascarade (recenzja gry)

Szukasz dobrej gry imprezowej, w której weźmie udział nawet kilkanaście osób? A może masz ochotę na lekką partyjkę w dwie osoby? "Maskarada" może być tym, czego Ci trzeba.

Cel gry

„Maskarada” to gra blefu, w której spostrzegawczość i dobra pamięć wprawdzie mają duże znaczenie, ale zachowanie pokerowej twarzy i zwyczajne wciskanie innym kitu liczy się jeszcze bardziej. Głównym celem jest takie wykorzystanie umiejętności posiadanych postaci, by zdobyć  13 monet (ewentualnie zebrać ich więcej niż przeciwnicy w momencie, gdy jeden z nich zbankrutuje).

Opakowanie i zawartość

Niewiele jest gier tak cieszących oko, jak właśnie „Maskarada”, poczynając od grafik na niewielkim (co jest dużym plusem!) pudełku, a na pięknych kartach kończąc. Minusem tych ostatnich jest niestety dość cienki i giętki papier, z jakiego zostały wykonane, przez co nie wydają się zbyt trwałe.

W pudełku znajdziemy:

·         14 kart postaci i tyle samo ich znaczników

·         1 plansza Sądu

·         złote monety (na sumę 196)

·         instrukcja

·         5 kart-ściągawek z wypisanymi umiejętnościami wszystkich postaci i zasadami gry.

Rozgrywka

Zasady gry są banalnie proste, co jest dużą zaletą, gdy weźmiemy pod uwagę jej towarzyski charakter – w końcu nikt nie będzie spędzał godziny na wyjaśnienie zawiłych niuansów rozgrywki, gdy trwa impreza.

Na początku każdy z graczy posiada 1 kartę postaci oraz 6 monet. Karty zostają ujawnione, jednak tylko jednorazowo, po chwili trzeba je odwrócić obrazkiem do dołu. Następnie w kolejnych turach gracze mają do wyboru trzy rodzaje akcji:

1.  Potencjalna zamiana karty pod stołem – zabieramy kartę innemu graczowi lub wyciągamy jedną ze stołu i w ukryciu zamieniamy je lub nie (przeciwnicy muszą wtedy domyślić się, czy nadal posiadamy tę samą kartę, co wcześniej). Warto wspomnieć, że przez pierwsze cztery tury gry zawsze trzeba wykonać tę właśnie akcję.

2.   Zerknięcie na własną kartę bez ujawniania jej tożsamości innym graczom (po kilku turach z pewnością stracicie rachubę, co trzymacie w ręku, więc akcja ta może być pomocna).

3.  Głośne ogłoszenie swojej tożsamości (tylko dzięki tej akcji możemy wykorzystać umiejętności swojej postaci i zgarnąć monety).

W przypadku zagrania ostatniej akcji inni gracze mogą zakwestionować oświadczenie danego gracza, twierdząc, że to właśnie oni posiadają daną kartę. Wtedy wszyscy protestujący zmuszeni są do odkrycia swoich postaci – ci, którzy mieli rację, wykorzystują umiejętności swojej postaci, natomiast blefujący muszą oddać do banku jedną monetę.

Podsumowanie

Rozgrywka jest żywiołowa, szybka i przede wszystkim zapewnia mnóstwo zabawy, zwłaszcza gdy jest rozgrywana w większym gronie. Jest to chyba jedyna znana mi gra, która dopuszcza uczestnictwo 13 osób na raz! Wprawdzie nie miałam okazji do gry w tak licznym gronie, ale mogę się domyślić, że jest wtedy ciekawie i z pewnością głośno. Polecam przede wszystkim na imprezy, choć i w mniej licznym towarzystwie również się sprawdza. 

Liczba graczy: 2-13 osób

Wiek: od 10 lat
Czas gry: ok. 20 minut 
Wydawca: Rebel.pl

Projektant: Bruno Faidutti

Za egzemplarz gry do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Gier Rebel.