"Ripper. Gra o życie" Isabel Allende

Tytuł: Ripper. Gra o życie

Autor: Isabel Allende

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 2014

Stron 496

Zgodnie z opisem wydawcy „Ripper. Gra o życie” autorstwa jednej z najpopularniejszych obecnie pisarek hiszpańskojęzycznych, Isabel Allende, miał być poruszającym, intrygującym thrillerem. Okazał się książką dobrą, ale z thrillerem niewiele mającą wspólnego.

Wspomniany opis naprawdę zachęca do sięgnięcia po książkę. Najsłynniejsza kalifornijska wróżka, niejaka Celeste Roko, przepowiada, że wrzesień będzie miesiącem „krwawej łaźni”, a jakby na potwierdzenie jej słów rozpoczyna się serie dziwnych, brutalnych morderstw. Przyciągają one uwagę pięciorga nastolatków, grających dotąd w grę RPG „Ripper”, podczas której prowadzili śledztwo w sprawie Kuby Rozpruwacza. Prawdziwe, współczesne  zbrodnie są jednak bardziej ekscytujące niż te popełnione blisko półtora wieku wcześniej na drugiej półkuli, dlatego dzieciaki postanawiają same trafić na trop zabójcy. Mistrzynią gry jest Amanda Martin, córka prowadzącego oficjalne dochodzenie inspektora policji, a wszelkiej pomocz udziela jej także dziadek, który w niecodziennym hobby wnuczki widzi szansę na spędzenie z nią więcej czasu. 

Dość dużym błędem ze strony każdego wydawcy jest wprowadzenie czytelnika w błąd, bowiem ten sięgając po książkę, ma już na jej temat pewne wyobrażenie i łatwo może się poczuć wystrychnięty na dudka. Otwierając „Rippera” oczekiwałam akcji, mrocznej fabuły, a przede wszystkim tego, że główną osią wydarzeń będzie śledztwo prowadzone przez „Ripperowców”. Dlatego z dużym zdziwieniem - i nie ukrywam również rozczarowaniem – musiałam przyjąć do wiadomości, że główną bohaterką powieści okazuje się matka Amandy, żyjąca w świecie marzeń i doznań duchowych, zapatrzona w kulturę wschodu Indiana. Owszem, postać sama w sobie ciekawa, raczej nie z tego świata, oderwana od rzeczywistości. To na jej przeżyciach i burzliwym życiu uczuciowym skupia się pierwsze 2/3 książki. Wątek kryminalny wprawdzie się pojawia, jednak gdzieś na uboczu, na jeden rozdział poświęcony śledztwu przypada kilka skupiających się na sferze obyczajowej. Sami „Ripperowcy” także stoją w cieniu, uaktywniając się wprawdzie pod koniec, ale też nieszczególnie mocno.

Choćby z tego względu trudno nazwać powieść wstrząsającym thrillerem, czy nawet kryminałem. Nie tego oczekuję sięgając po ten gatunek. Z drugiej jednakże strony, niesprawiedliwością byłoby stwierdzić, że jest to książka zła. Jako powieść obyczajowa, dla której intryga kryminalna jest tylko jednym z wielu wątków, sprawdza się naprawdę bardzo dobrze. I właśnie w ten sposób należałoby ją zareklamować, by potencjalny czytelnik wiedział, po co sięga.

Jak więc wygląda sfera obyczajowa? Autorka wprowadziła wiele postaci, dość szczegółowo przedstawiając ich życiorys i dobrze wnikając w ich psychikę, nawet w przypadku bohaterów drugoplanowych, czy wręcz epizodycznych. Początkowo jest to dosyć irytujące, z czasem, zebrane w całość okazało się przekrojową panoramą współczesnego amerykańskiego społeczeństwa, poczynając od finansowych elit i cele brytów widzianych na okładkach czasopism, poprzez żołnierzy mierzących się z depresją i zespołem pourazowym, a na światku artystycznym i gejowskim kończąc. Zwłaszcza wiele znalazło się tu odniesień do działań wojennych w Iraku i Afganistanie oraz temu, jakie spustoszenie w psychice i duszy człowieka może wyrządzić udział w tego rodzaju wydarzeniach.

Podsumowując, „Ripper” to bardzo dobra książka obyczajowa ubarwiona wątkiem kryminalnym i jako taką szczerze mogę ją Wam polecić. Jeśli jednak szukać zapadającego w pamięci, mrożącego krew w żyłach, czy też zwyczajnie pełnego akcji thrillera, sięgnijcie po coś innego.

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Muza