"Zimny wiatr" Arnaldur Indriðason

Tytuł Zimny wiatr

Autor Arnaldur Indriðason

Lektor Andrzej Ferenc

Wydawca Biblioteka Akustyczna

Czas 9 godz. 34 min.

Wraz z kolejnym tomem cyklu o islandzkim śledczym Erlendurze Sveinssonie ponownie zapraszam Was do mroźnego Reykjaviku, w którym zbrodnia ma bardzo ludzkie, zwyczajne wręcz oblicze.

Na jednym z osiedli zostaje znaleziony martwy dziesięcioletni chłopiec tajskiego pochodzenia. Ktoś pchnął go nożem w brzuch i pozostawił na chodniku, gdzie dziecko wykrwawiło się i zamarzło. Okazuje się także, że jego starszego brata nikt nie widział od kilku godzin. Czy jemu także coś się stało, czy też ukrywa się z innego powodu? Policjanci rozpoczynają żmudne śledztwo, podczas którego najważniejszymi wątkami stają się konflikty na tle rasowym w szkole i miejscu zamieszkania obydwu chłopców.

Indriðason przyzwyczaił mnie już do tego, że w każdej ze swoich powieści porusza inny problem społeczny, a popełniona zbrodnia jest niejako pretekstem do snucia refleksji nad kondycją współczesnego islandzkiego społeczeństwa. Do tej pory autor poruszał m.in. problem chorób genetycznych, rozliczenie z komunistyczną przeszłością, fizyczne i psychiczne znęcanie się nad dziećmi. Tym razem pod lupą znalazł się stosunek rodowitych Islandczyków do imigrantów oraz dzieci mieszanego pochodzenia. Obraz przedstawiony w powieści jest niestety wyjątkowo pesymistyczny, znaczna większość bohaterów okazuje się w pewnym stopniu uprzedzona do obcokrajowców, zwłaszcza tych azjatyckiego pochodzenia. Może ma to związek ze stosunkowo długo trwającą izolacją Islandii? Częściowo z pewnością wynika to także z niechęci dość dużej grupy imigrantów do pełnej asymilacji i problemem z opanowaniem nowego języka.

Śledztwo toczy się żmudnie i powoli, a jego efekt końcowy jest raczej przygnębiający, nie daje pełnej satysfakcji, jaką czasem można odczuć, gdy morderca w końcu zostaje ujawniony. Wspominałam kiedyś, że Indriðason pisze o zbrodniach dokonanych przez zwykłych ludzi i tak jest również w tym przypadku. Jest powieści są aż do bólu realne i niestety przez to tym bardziej przygnębiające.

Obok głównego wątku pojawiają się także historie poboczne, związane z prywatnym życiem Erlendura oraz dwojga jego współpracowników, Sigurdura-Olego oraz Elinborg. Komisarz nadal nie radzi sobie z traumą z dzieciństwa, związaną z zaginięciem jego młodszego brata (na ten temat dowiadujemy się kilku nowych szczegółów). Bez większego sukcesu stara się także podtrzymać skomplikowane relacje z dwojgiem swoich dorosłych już dzieci.

Podobnie jak wszystkie pozostałe powieści z tego cyklu, tak i bieżącą część poznałam w formie audiobooka. Nieodmiennie jestem zauroczona głosem Andrzeja Ferenca, który doskonale oddał klimat tej historii, jak i charakter głównego bohatera. Za każdym razem powtarzam, że jego głos kojarzy mi się nierozerwalnie z Erlendurem i tak już chyba pozostanie na zawsze.

„Zimny wiatr” to ostatni jak dotąd tom cyklu przetłumaczony na język polski. W kolejce czeka kolejnych siedem i mam nadzieję, że wkrótce ukażą się w naszym kraju. Czekam na nie z niecierpliwością, a tymczasem Was zachęcam do sięgnięcia po te części, które są dostępne. Zwłaszcza jeśli jesteście miłośnikami kryminału.

Za możliwość wysłuchania powieści "Zimny wiatr" serdecznie dziękuję Bibliotece Akustycznej.