"Dzikie karty" George R.R. Martin i inni

Tytuł Dzikie karty
Autor George R.R. Martin i inni
Wydawnictwo Zysk i S-ka
Data wydania 2014
Stron 652

Gdy byłam dzieckiem, nigdy w jakiś szczególny sposób nie interesowałam się ani komiksami, ani superbohaterami. Superman, Fantastyczna Czwórka czy X-meni gdzieś tam istnieli, ale opowieści o nich to nie była moja bajka. Teraz przy okazji „Dzikich kart” okazało się, że na polubienie superbohaterów nigdy nie jest za późno.

Zakończenie II Wojny Światowej wcale nie przyniosło światu spokoju i wytchnienia. Ziemię zaatakował pochodzący z obcej planety wirus wprowadzający genetyczne zmiany w ludziach, którzy się z nim zetknęli. Ofiary tzw. wirusa dzikiej karty zostały podzielone na dwie grupy. Jedni okazali się szczęściarzami i zyskali nadludzkie zdolności, m.in. siłę, zdolność latania, czy też czytania w myślach. Nazwano ich mianem asów. Druga grupa ludzi, znana jako dżokerzy, miała pecha - wirus oszpecił ich lub okaleczył, niektórych zmienił wręcz w zwierzęta.

„Dzikie karty” to zbiór blisko dwudziestu opowiadań różnych autorów (i tu pojawił się drobny zgrzyt, bowiem patrząc na okładkę, byłam pewna, że autorem całości jest George R.R. Martin), opisujących losy i przygody wybranych postaci i kładących podwaliny do tego nowego, alternatywnego świata. Teksty uzupełniają się wzajemnie, przedstawiają tych samych bohaterów na różnych etapach ich życia i działalności. Nie widać znaczących różnic między efektami pracy pisarzy, łatwo można odnieść wrażenie, że czytamy jedną, spójną całość.

Pierwsze opowiadanie, Trzydzieści minut nad Brodwayem!, było dosyć rozczarowujące i miałam nawet ochotę odłożyć książkę na inną okazję. Na szczęście kolejne teksty okazały się znacznie lepsze i z przyjemnością kontynuowałam lekturę. Do moich ulubionych opowiadań należą:

• Śpioch Roberta Zelaznego, przybliżający postać Croyda Crensona, który po długotrwałych okresach snu przechodzi kolejne przemiany, zyskując coraz to nowsze umiejętności. Croyd pojawia się także jako postać drugoplanowa w innych tekstach.
• Chwile z życia żółwia George’a R.R. Martina, opowiadające o narodzinach nowego obrońcy ludzkości, Toma Tudbury’ego, zwanego Wielkim i Potężnym Żółwiem.
• Głęboko w dole Edwarda Bryanta i Leanne C. Harper, w którym dwoje dżokerów wchodzi w paradę włoskiej mafii.
• Sznurki Stephena Leigh – mroczne, momentami niesmaczne, a jednak wzbudzające współczucie i naprawdę zapadające w pamięci.
• Zjawa nawiedza Manhattan Carrie Vaughn, dosyć lekka, momentami zabawna opowieść o pewnej dziewczynie, która trafia na imprezę, której na pewno nie zapomni do końca życia.

Świat dzikich kart to miejsce brutalne i bezlitosne dla jednostek wyróżniających się z tłumu. O ile większość asó-w może liczyć na wymierne korzyści, jakie dają im nowe umiejętności, o tyle dla dżokerów codzienna rzeczywistość to pasmo prześladowań i konieczność usunięcia się na margines życia społecznego. Autorzy świetnie spletli fakty historyczne z elementami fantastycznymi, na kartach książki pojawiają się postaci prezydentów, senatorów, a dyskryminacja dżokerów, zepchnięcie ich do gett i ich walka o równe prawa nieustannie nasuwa skojarzenia z walką o zniesienie dyskryminacji rasowej w latach 50. i 60. (w książce toczy się nawet w tych samych latach).

Podsumowując, „Dzikie karty” okazały się przyjemnym zaskoczeniem, przeczytałam je z przyjemnością, choć nie wszystkie opowiadania podobały mi się równie mocno. Polecam przede wszystkim fanom science fiction oraz komiksów, którzy chcą poznać superbohaterów w innej, niecodziennej odsłonie.

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.