"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins

Tytuł Igrzyska śmierci
Autor Suzanne Collins
Wydawnictwo Media Rodzina
Data wydania 2009 
Stron 352 

Nie tak dawno temu głośno było wszędzie o „Igrzyskach śmierci”, zarówno książce, jak i filmie. W pewnym momencie miałam nawet wrażenie, że jestem jedyną, która jeszcze nie czytała tej powieści, dlatego w ramach postanowienia noworocznego pierwsza część trylogii Suzanne Collins już jest za mną. I z ogromną przyjemnością, a jednocześnie z lekkim zaskoczeniem, muszę stwierdzić, że nic a nic nie jest przereklamowana.

Bliżej nie określona przyszłość. Na zgliszczach dawnych Stanów Zjednoczonych funkcjonuje nowe państwo, Panem. Jego najważniejszym obszarem jest bogaty Kapitol, którego żyjący w przepychu i luksusie mieszkańcy korzystają dowoli z cudów najnowszej technologii i medycyny. Otacza go trzynaście robotniczych Dystryktów, pogrążonych w biedzie i terrorze, dodatkowo wzmaganym przez odbywające się co roku Głodowe Igrzyska. Mają one przypominać mieszkańcom Dystryktów o ich zależności od Kapitolu, a jednocześnie są formą kary za zbrojne powstanie przeciwko stolicy sprzed kilkudziesięciu lat.

Igrzyska nie mają nic wspólnego ze sportem – każdy z Dystryktów ma obowiązek wyznaczyć dwoje przedstawicieli w wieku od 12 do 18 lat. Są oni następnie przetransportowani na specjalnie wyznaczoną Arenę, rozległy obszar, na terenie którego będą ze sobą walczyć na śmierć i życie. Zwycięzca może być tylko jeden, a każde, nawet bardzo brudne zagranie jest dozwolone. Wszystko to transmitowane jest w telewizji jako forma rozrywki ku uciesze reszty społeczeństwa. Na Arenę trafia również szesnastoletnia Katniss, pochodzącą z najbiedniejszego, zwykle pogardzanego przez resztę, Dwunastego Dystryktu, główna bohaterka, a jednocześnie narratorka tej historii.

Obecnie rynek pełen jest dystopijnych powieści, które w znacznej mierze pod płaszczykiem opisu walki o przetrwanie, są po prostu młodzieżowymi romansami.”Igrzyska śmierci” wyróżniają się na ich tle z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, to od sukcesu Collins rozpoczął się boom na tego typu historie, to Katniss przecierała szlaki niepokornych, często wyrachowanych bohaterek. Po drugie, znacznie bardziej istotne, o książce tej można powiedzieć wiele, ale z pewnością nie to, że jest to historia miłosna, mimo obecności wątku romantycznego (swoją drogą z romantyzmem nie mającym nic a nic wspólnego).

Autorka stworzyła przerażającą, ale w pewien sposób realistyczną wizję świata. Nie wiadomo, w jaki sposób doszło do upadku poprzedniego ustroju, ale nie jest to też istotne. Biorąc jednak pod uwagę zaawansowaną technologię używaną w Kapitolu oraz ponad siedemdziesięcioletnią tradycję Igrzysk, akcja toczy się w dość dalekiej przyszłości. Ze swoją obsesją na punkcie wyglądu zewnętrznego, operacji plastycznych oraz bezmyślną fascynacją szklanym ekranem, mieszkańcy Kapitolu przypominają przejaskrawiony obraz współczesnego zamożnego społeczeństwa. Telewizyjna transmisja walki na Arenie jest bowiem wypaczoną wersją reality show połączoną z unowocześnioną walką gladiatorów.

Sama Katniss jest ciekawą postacią, przełamującą stereotyp nastoletniej bohaterki. Jest skoncentrowana przede wszystkim na przetrwaniu i aby przeżyć jest w stanie manipulować i wykorzystywać innych. Jednocześnie mimo całej swej bezwzględności jest postacią bardzo pozytywną, zdolną do poświęcenia, by chronić tych, których kocha i w przeciwieństwie do wielu innych trybutów nie czerpiącą przyjemności z prowadzonej walki. Zdecydowanie jest jedną z najlepiej stworzonych i wiarygodnych bohaterek powieści młodzieżowych, jakie miałam okazję czytać, a było ich naprawdę wiele.

Podsumowując, „Igrzyska śmierci” to naprawdę interesująca opowieść o bezwzględnej walce o przetrwanie, miłości i przyjaźni w brutalnym i okrutnym świecie, w którym na każdym kroku czeka człowieka śmierć. Gorąco polecam!