"Śnieg przykryje śnieg" Levi Henriksen (recenzja przedpremierowa)

Tytuł Śnieg przykryje śnieg
Autor Levi Henriksen
Wydawnictwo Smak Słowa
Data wydania 2015
Stron 228 

Za kilka dni, 14 stycznia, będzie miała swoją premierę powieść „Śnieg przykryje śnieg” autorstwa norweskiego pisarza Leviego Henriksena. Uhonorowana nagrodą Norwegian Booksellers Prize ksiażka reklamowana jest w Polsce jako „osadzony w surowej norweskiej scenerii thriller psychologiczny”. Brzmi zachęcająco? Nawet bardzo, problem w tym, że tylko pierwsze słowa pokrywają się z tym, co znalazłam na kartach powieści.

Tuż przed Bożym Narodzeniem Dan Kaspersen wychodzi z więzienia, w którym odsiadywał dwuletni wyrok za przemyt narkotyków i wraca do rodzinnej wioski Skogli. Okazuje się, że zaledwie kilka dni wcześniej jego młodszy brat popełnił samobójstwo i mężczyzna ledwie zdąża na jego pogrzeb. Dan nie potrafi poradzić sobie ze śmiercią Jakoba, z którym był bardzo blisko związany, zwłaszcza że zawsze był on pełen optymizmu i radości życia. Kaspersen próbuje odnaleźć swoje miejsce w Skogli, gdzie wszyscy go znają i pamiętają dawne przewinienia. Gdy dochodzi do wniosku, że życie w spokojnej, niewielkiej wiosce nie jest dla niego, na jego drodze staje piękna i urocza Mona Steinmyra.

Ustalmy od razu, że „Śnieg przykryje śnieg” nie jest thrillerem psychologicznym. W ogóle nie jest thrillerem. Jest za to bardzo dobrze napisaną powieścią obyczajową z delikatnie wplecionym wątkiem kryminalnym, który nie tylko nie odgrywa w niej znaczącej roli, ale jest też dosyć przewidywalny, przynajmniej do pewnego stopnia. Gdyby jednak wyrzucić z reklamowego sloganu słowo „thriller”, reszta jak najbardziej się zgadza, zarówno jeśli chodzi o charakterystyczny dla skandynawskich autorów klimat, jak i wiarygodne portrety psychologiczne głównych bohaterów. 

To nie akcja jest tu najważniejsza, powiedziałabym nawet, że schodzi ona nieco na drugi plan, zbierając bowiem wszystko w całość, nie dzieje się tu zbyt wiele. To co jest najistotniejsze, rozgrywa się w głowie Dana. To jego rozpaczliwe wręcz próby pogodzenia się ze śmiercią brata i znalezieniem swojego miejsca w życiu po wyjściu z więzienia liczą się tu najbardziej. Samobójstwo Jakoba to nie jedyny problem, z którym musi sobie poradzić Kaspersen. Zmiany w życiu Jakoba, o których starszy brat nie miał pojęcia sprawiają, że Dan zaczyna mieć wątpliwości, czy okoliczności jego śmierci są tak oczywiste. 

Chociaż postaci głównego bohatera autor poświęcił najwięcej miejsca, nie jest on jedynym, który musi poradzić sobie z własnym życiem i poukładać je na nowo. Wychowująca kilkumiesięcznego synka Mona skrywa własne tajemnice, a niepełnosprawny wuj Dana, pensjonariusz domu spokojnej starości nie potrafi pogodzić się z upływającym czasem i swoją obecną sytuacją. 

„Śnieg przykryje śnieg” to raczej gorzka, ale ostatecznie niosąca nadzieję, opowieść o trudnych relacjach rodzinnych i układaniu życia na nowo po stracie bliskiej osoby, o miłości, nienawiści i przebaczeniu, o potrzebie akceptacji i posiadania czegoś stałego, niezmiennego. A wszystko to w zimnym, nieco ciężkim klimacie norweskiej zimy.

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję wydawnictwu Smak Słowa.