"Trzech panów w łódce (nie licząc psa)" Jerome K. Jerome

Tytuł Trzech panów w łódce

(nie licząc psa)

Autor Jerome K. Jerome

Lektor Michał Kula

Wydawca Promatek
Audioapp.pl

Czas 7 godz. 39 min.

Po serii horrorów i polowań na zombie (bądź też ucieczek przed nimi), przyszła kolej na chwilę wytchnienia nad Tamizą w towarzystwie „Trzech panów w łódce”. Nie licząc psa, rzecz jasna. 

Powieść XIX-wiecznego pisarza, Jerome’a K. Jerome’a, miała być w zamierzeniu przewodnikiem turystycznym po największej angielskiej rzece, w ostatecznym rozrachunku okazała się jednak jedną z najlepszych i najbardziej uznanych książek humorystycznych w kanonie brytyjskiej literatury. I mimo że liczy już sobie ponad sto lat, nie straciła nic ze swojego dowcipu, wywołując regularne wybuchy śmiechu (z pewnego źródła wiem, że niektórzy ryczą przy niej jak upośledzone foki, ale o tym sza!).

Fabuła jest prosta – oto trzech przyjaciół (Jerome, Harris i Jerzy) postanawia wyruszyć na dwutygodniowy rejs po Tamizie. Towarzyszy im Montmorency, kochający bójki i awanturnicze życie. Opowieść snuta jest przez Jerome’a, który nie tylko wtajemnicza nas w szczegóły tej wyprawy, ale również przytacza całe mnóstwo anegdotek i historyjek w mniejszym lub większym stopniu związanych z tym, co spotyka przyjaciół na wodzie. A jest tego sporo, od walki ze sterem i wiosłami poczynając, a na gorączkowych poszukiwaniach miejsca do noclegu kończąc. W międzyczasie dojdzie nawet to bezwzględnej walki z łabędziami i mokrym żaglem, dramatycznej akcji więc nie brakuje.

Barley Mow w Clifton Hampden:najciekawsza i najbardziej staroświecka gospoda nad górną Tamizą (źródło)

Wraz z Jeromem, Harrisem i Jerzym podziwiamy piękno angielskiej prowincji i nadrzecznych miejscowości, poznajemy lepsze i gorsze gospody oraz co nieco historii (w jednej z migawek pojawia się nawet mój ukochany Henryk VIII i Anna Boleyn). I gdyby była to zwykła opowieść, umarlibyście z nudów po trzeciej stronie, ale jest ona okraszona takim dowcipem, że całość po prostu się połyka. Autor (i narrator w jednym) jest pozornie całkowicie poważny, szydząc nie tylko z przywar swoich współtowarzyszy i spotykanych po drodze osób, ale również z samego siebie, co jedynie potęguje ironiczny, na wskroś brytyjski humor. Swoją drogą, to właśnie dzięki Jeromowi, słowo „obelżywy” pojawiło się z moim słowniku i z lubością go obecnie nadużywam.

Śluza Boulter w niedzielne popołudnie 

na obrazie Edwarda Johna Gregory'ego

z końca XIX w. (źródło)

A jak dbam o swą pracę! Ba, niektóre prace, które leżą u mnie, są w moim posiadaniu od wielu, wielu lat, i nie znajdziesz na nich nawet śladu palca. Jestem niezmiernie dumny ze swej pracy. Co jakiś czas wyjmuję wszystko z szafy i otrzepuję z kurzu. Nikt lepiej niż ja nie konserwuje swej pracy.

A kiedy wreszcie dotarłem do morza, było wzburzone i zachowywało się w sposób obelżywy.

Ale nie ma róży bez kolców, jak to powiedział jeden pan, kiedy zmarło się jego teściowej i przyniesiono mu rachunek za pogrzeb.

Oto cały Harris – zawsze gotów wziąć ciężar w swe ręce i włożyć go na cudze barki.

Nie zawsze dobrze jest płynąć z prądem. Więcej zadowolenia można znaleźć naprężając mięśnie na plecach, walcząc z nurtem i torując sobie drogę mimo oporu żywiołu – tak uważam, przynajmniej wtedy, gdy Harris i Jerzy wiosłują, a ja siedzę przy sterze.

„Trzej panowie w łódce” dostępni są również w formie audiobooka i to w takiej właśnie wersji ich poznałam. Świetna interpretacja Michała Kuli oraz elementy muzyczne podkreślające nastrój niektórych anegdotek dały razem bardzo przyjemną kombinację. 

Dla kogo jest ta książka? Dla wszystkich, nie musicie być fanami Monthy Pythona, aby docenić humor Jerome’a K. Jerome’a, lecz jeśli nimi jesteście, to tym bardziej jest to powieść dla Was. Gorąco polecam na poprawę humoru.

Jeśli macie ochotę wysłuchać audiobooka "Trzech panów w łódce", na stronie Audioapp.pl możecie wypożyczyć go już za niecałe 13 zł.