"Perfekcyjna pani domu" Anthea Turner, czyli jak być boginią

Szaleństwo wiosennych porządków trwa w najlepsze, otaczają mnie sylwetki ludzi w oknach zawzięcie pucujący i tak już czyste szyby, warkot odkurzaczy zagłusza myśli i generalnie panuje jedno wielkie zamieszanie.

Gorączka ta nie ominęła również i mnie, choć skupiłam się na innej kwestii niż trzepanie dywanów, czy szorowanie podłóg. Pierwszym krokiem do przeobrażenia mojego mieszkania w lśniące cudeńko było sięgnięcie po (uwaga, uwaga, teraz będzie szok i zaskoczenie)... książkę. Poradnik autorstwa uwielbianej przeze mnie Anthei Turner przewałkowałam już tyle razy, że zna go niemal na pamięć, a i tak lubię do niego wracać. Zwłaszcza gdy ogarnia mnie mania sprzątania, to z niego czerpię motywację i inspirację.

Kilka lat temu z ogromną przyjemnością oglądałam programy Anthei i to dzięki nim je książka zagościła na mojej półce. Polska wersja z Małgorzatą Rozenek to jedynie marna namiastka, żeby nie powiedzieć kiepskiej jakości podróbka brytyjskiego programu. Dla mnie Perfekcyjna Pani Domu jest tylko jedna i jest nią pani Turner. I tyle w tym temacie.

Anthea Turner w swojej perfekcyjnej kuchni (źródło)

Książka składa się z 19 rozdziałów (tzw. lekcji), z których każdy poświęcony jest innemu zagadnieniu. Jest tu mowa o sprzątaniu poszczególnych pomieszczeń (jak rozplanować pracę i jak je przeprowadzić szybko o skutecznie), renowacji mebli, dekorowaniu najbliższego otoczenia, gotowaniu, przyjmowaniu gości i właściwie wszystkich aspektach prowadzenia domu. Ktoś mógłby zapytać, po co uczyć ludzi rzeczy oczywistych, jak choćby sprzątanie. Otóż okazuje się, że wcale nie jest to tak nie jest. Autorka poradnika udziela wielu prostych, a jednocześnie bardzo praktycznych rad, które naprawdę usprawniają codzienne życie. To dzięki nim kilka lat temu założyłam "domowe biuro", to ona zmobilizowała mnie do "odgruzowania" mieszkania, przekonując, że mniej znaczy lepiej i że nie warto nadmiernie przywiązywać się do przedmiotów.

Po kolejnej lekturze „Perfekcyjnej Pani Domu” zdecydowałam się na rozstanie z częścią księgozbioru, dochodząc do wniosku, że magazynowanie książek, do których już nigdy nie wrócę lub które nie mają dla mnie wartości sentymentalnej, po prostu mija się z celem. Zorganizowałam również kilka półek na te pozycje, które mnie opuszczą, gdy już je przeczytam. Na razie czekają na swoją kolej.

Podsumowując, książkę jak najbardziej polecam i akurat z nią nie mam zamiaru się żegnać, ale gdybyście chcieli mnie uwolnić od części zbędnych przedmiotów, to zapraszam TUTAJ.