"Poczęcie" Chase Novak

Tytuł Poczęcie
Autor Chase Novak
Wydawnictwo Replika
Data wydania 2015
Stron 368

Rodzinny dom kojarzy się z bezpieczną ostoją, pełnym miłości miejscem, które będzie chronić przed złem tego świata lub gdzie przynajmniej można znaleźć chwilę wytchnienia i ukojenia. Czasem jest jednak wręcz przeciwnie.

Alex i Leslie Twisdenowie mają niemal wszystko - są w sobie zakochani, mają dobre prace i wysoki status społeczny. Do pełni szczęścia brakuje im jedynie dziecka. Gdy mijają kolejne lata i nic się w tej kwestii nie zmienia, małżonkowie stają się coraz bardziej sfrustrowani i obsesyjnie wypróbowują kolejne metody leczenia. W ten sposób trafiają do niewzbudzającego zaufania słoweńsiego lekarza, doktora Kita.

Dziesięć lat później, Twisdenowie, dumni rodzice bliźniąt Adama i Alice, w niczym nie przypominają pewnych siebie, inteligentnych ludzi sukcesu, jakimi byli dekadę wcześniej, a ich wychuchane i wymarzone pociechy są dziećmi zastraszonymi i chorobliwie wręcz obawiającymi się matki i ojca. Nie bez przyczyny, bo kuracja doktora Kita miała zaskakujące skutki uboczne.

Chase Novak (pod pseudonimem tym kryje się Scott Spencer) stworzył historię przewrotną i oryginalną, która - przynajmniej w założeniu - wywraca do góry nogami wizerunek rodziny, jaki znamy. Inspirując się Irą Levinem i doprawiając pomysł szczyptą thrillera genetycznego oraz scenami ociekającymi posoką, miał w rękach materiał na naprawdę wstrząsającą powieść. Okazuje się, że to niestety za mało, bo zawiodło nieco wykonanie, które zamiast wywindować  Poczęcie do grupy top powieści grozy, czyni je zaledwie przeciętniakiem.

Na plus zdecydowanie należy zaliczyć wplecenie wątku zmian genetycznych, których efekt nasuwa luźne skojarzenia z likantropią oraz realistyczne i gorzkie przedstawienie obrazu współczesnej zamożnej rodziny, której piękna fasada przyćmiewa wewnętrzne zepsucie. Z kolei minusem jest brak sensownego wyjaśnienia niektórych wątków oraz dziesięcioletni przeskok, z powodu którego czytelnik nie ma możliwości prześledzenia zmian zachodzących w Aleksie i Leslie. Akcja znaczne części książki skupia się przede wszystkim ucieczce Adama i Alice, podczas której właściwie niewiele się dzieje (nasuwa to nieco skojarzenie z produkcją Mela Gibsona Apocalypto, w którym główny bohater biegł przez dżunglę przez 2/3 filmu, co pewien czas pozostawiając za sobą ślady krwi).

Biorąc pod uwagę kwestie techniczne, literówki oraz błędy językowe w stylu "Adam rozebrał pidżamę..." odwracały co pewien czas moją uwagę od treści. Także sposób prowadzenia narracji w czasie teraźniejszym nie był najlepszym pomysłem, poszczególne sceny przypominały często scenariusz filmowy, a nie wartko płynącą, spójną powieść.

Na wewnętrznym skrzydełku okładki można znaleźć słowa polecenia od Stephena Kinga, zgodnie z którymi jest to "najlepszy horror, jaki czytał od czasu Upiornej opowieści Petera Strauba". Jeśli to prawda, to albo kiepsko jest z Mistrzem, albo powinnam przestać zdawać się na jego gust. Z kolei "The San Francisco Chronicle" przyrównuje Poczęcie do Dziecka Rosemary wzbogaconego o czarny humor. Zastanawiam się całkiem poważnie, gdzie autor tych słów odnalazł czarny humor w powieści Novaka, bo osobiście znalazłam w niej wiele, ale tego za grosz. 

Podsumowując, jestem niestety rozczarowana. Nie zrozumcie mnie źle, Poczęcie nie jest książką złą, ale zdecydowanie daleko jej (kosmicznie daleko) do miana najstraszniejszej powieści grozy czy horroru wszech czasów. Fani gatunku mogą sięgnąć po nią choćby po to, by poznać oryginalny pomysł autora na fabułę. Jednak nie warto nastawiać się na nieprzespaną noc - ani Was na tyle nie wystraszy, ani nie powinniście mieć problemu z odłożeniem jej na półkę w połowie rozdziału.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Replika.