Kiedy powstała pierwsza włoska
rodzina mafijna? Według Mario Puzo, w którego twórczości tematyka mafijna to
numer jeden, pierwszej takiej działalności można dopatrzeć się już w XV wieku
w.. Watykanie. A w roli mafijnego bosa występuje nie kto inny, jak sam papież,
Aleksander VI, znany wcześniej jako Rodrigo Borgia.
Akcja powieści rozpoczyna się
wraz z konklawe, na którym Borgia został wybrany nowym Ojcem Świętym. I nie
został nim bynajmniej z powodu cnoty i pobożnego trybu życia. Jak większość
ówczesnych kardynałów i biskupów, tak i on miał liczne kochanki. W
przeciwieństwie jednak do reszty duchownych, oficjalnie uznał dzieci, jakie
dała mu najważniejsza z konkubin, i zamierzał zadbać i ich przyszłość, a przez
to przyszłość całego rodu, na równi ze sprawami Kościoła. Cezar, Juan, Lukrecja
i Jofre stają się jednymi z najlepszych partii w Europie, czy jednak sukces polityczny
jest w stanie przełożyć się na szczęście?
Rodzina Borgiów fascynowała
ludzi od wieków. Już w czasach pontyfikatu Aleksandra VI wokół jego samego i
jego relacji z potomkami narosło wiele plotek i niedomówień, a oni sami byli
bohaterami głośnych skandali. Czy piękna Lukrecja naprawdę sypiała z bratem i
ojcem? Czy Cezar zabił własnego brata? Ile naprawdę osób musiało zginąć, by
Borgiowie doszli do władzy i ją utrzymali? Na część z tych pytań Puzo stara się
odpowiedzieć i robi to w sposób przekonujący, czy jednak prawdziwy, tego raczej
nigdy na pewno się nie dowiemy.
W przeciwieństwie do
demonizujących Borgiów historii, Puzo nie bazuje na kontrowersjach. Wręcz
przeciwnie, przedstawia Aleksandra VI i jego dzieci jako niezwykle zżytą z
sobą, kochającą się rodzinę, chociaż z pewnością wyjątkowo ambitną. I
prawdopodobnie to owy przerost ambicji zaowocował takimi, a nie innymi ich
posunięciami. Czytając powieść, trudno jest potępić Borgiów za ich uczynki,
mimo że niektóre z nich potrafią przyprawić o ciarki.
Jednocześnie książka jest
świetnym obrazem ówczesnych realiów. Koniec XV i początek XVI wieku to na terenie
południowej Europy nieustanne wojny, zmiany sojuszów i zdrady. Sam Rzym jawi
się jako miejsce na wskroś zepsute, gdzie szerzą się morderstwa, prostytucja i
całkowite zaprzeczenie wartościom chrześcijańskim. Widzimy próby reform
Kościoła, niezbyt udane, a także sposób, w jaki kupczono tytułami i
stanowiskami kościelnymi.
Autor pracował nad powieścią
blisko dwadzieścia lat. Nie udało mu się jej skończyć, zrobiła to za niego jego
wieloletnia przyjaciółka, Carol Gino, a książka ukazała się dwa lata po jego
śmierci. Obok Ojca chrzestnego jest
jedną z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych powieści Puzo. I to w
pełni zasłużenie, dlatego serdecznie ją Wam polecam.
Za egzemplarz powieści serdecznie dziękuję Wydawnictwu Albatros.
Komentarze
Prześlij komentarz